Układ zamknięty czy układ otwarty instalacji?
Wybór między montażem kotła na paliwa stałe w układzie otwartym bądź zamkniętym domowej instalacji grzewczej, to aktualny dylemat wielu właścicieli domów jednorodzinnych chcących zbudować sprawny układ grzewczy lub zmodernizować już istniejący.
Instalacja kotła na paliwa stałe w zamkniętym układzie przez wiele lat nie była w naszym kraju możliwa. Zabraniało tego polskie prawo, a za nim również sami producenci kotłów, którzy w warunkach gwarancji dopuszczali możliwość montażu ich urządzeń grzewczych wyłącznie w układzie otwartym.
Na szczęście od 2009 roku, polskie przepisy pozwalają na montaż kotła w instalacji zamkniętej co wiąże się z licznymi korzyściami dla użytkownika kotła. Zamknięty układ instalacji c.o. ma lepszą sprawność, nie zapowietrza się, jest także bardziej odporny na korozję. Także wielu producentów grzejników jako jeden z warunków gwarancji wymagają montażu grzejników w układzie zamkniętym instalacji c.o. Niestety nie każdy fachowy instalator wie, że polskie prawo oraz warunki gwarancji kotła nakazują, aby kocioł c.o. montowany w układzie zamkniętym wyposażony był w urządzenie do odprowadzania nadmiaru ciepła, które w sytuacjach awaryjnych zapobiegnie nadmiernemu wzrostowi temperatury wody i jej zagotowaniu się w płaszczu wodnym. Instalując kocioł bez odpowiedniego zabezpieczenia, narażamy się na utratę gwarancji na kocioł oraz działamy wbrew polskim przepisom.
Niektórzy producenci, jako takie urządzenie zabezpieczające, montują w swoich kotłach wężownice schładzające, przez które z sieci wodociągowej doprowadzana jest zimna woda mająca odbierać ciepło z wody gorącej znajdującej się w płaszczu wodnym. Następnie ogrzana woda z wężownicy odprowadzana jest do kanalizacji.
Rozwiązaniem tańszym, lecz nie mniej skutecznym jest użycie w instalacji dwudrogowego zaworu schładzającego. Dobrym przykładem takiego urządzenia jest zawór DBV1 firmy Regulus.
Jego zasada działania polega na tym, że w momencie gdy temperatura wody w kotle osiągnie wartość bliską 100 oC, zawór zostaje otwarty i z jednego otworu wylotowego następuje wyrzut gorącej wody do kanalizacji, podczas gdy drugim doprowadzana jest do kotła chłodna woda z sieci wodociągowej schładzająca kocioł.
Należy pamiętać aby urządzenie to zamontować najlepiej bezpośrednio na kotle, w miejscu wylotu gorącego czynnika grzewczego, gdyż gwarantuje to odczytanie najbardziej dokładnej temperatury wody przez element termostatyczny umieszczony u jego dołu. Natomiast otwór przyłączeniowy zaworu doprowadzający zimną wodę schładzającą kocioł należy połączyć z króćcem wody powracającej do kotła.
Zastosowanie dwudrogowego zaworu schładzającego, jest rozwiązaniem znacznie prostszym w użyciu i tańszym, niż zakup kotła z wbudowaną wężownicą, a jednocześnie równie skutecznym i bezpiecznym oraz gwarantującym zgodność naszej instalacji c.o. z przepisami polskiego prawa.
Dwudrogowy zawór schładzający DBV1:
Schemat poglądowy podłączenia kotła z zaworem DBV1:
